Ze zijn er gelukkig nog steeds. Evenementen met een echt slotakkoord. Zo'n gebeurtenis, waar je als klap op de vuurpijl een ervaring meekrijgt die nog lang nazindert.

Uitwellingerga, of all places. Een fries dorp uit een jongensboek. Water, water en nog eens water en vooral die weidse luchten. Wie hier niet geniet, doet het nergens. De werkkamer van componist, arrangeur, pianist en orkestleider Dolf de Vries biedt uitzicht op dat fantastische landschap. Een vleugel, affiches, muziekinstrumenten en overal muziek. De CD-speler heeft kuren maar de conussen trillen uit de speakerkasten. "Een beetje volume mag wel. Toch? En die bas moet je in je middenrif voelen."

Dolf de Vries. Bulderende lach. Voortdurend zoekend naar nieuwe geluids- en muziekfragmenten in zijn immense stapel cd's. Zijn oeuvre is dan ook even uitgebreid als zijn muzikale voorkeuren. Hoewel. "Het liefst speel ik toch eigenlijk gewoon lekker jazz. In een club, dicht op het publiek. Heb ik vroeger natuurlijk veel gedaan, maar dat komt er gewoon niet meer van."

Iedereen wild
Zijn naam staat op de meest uiteenlopende affiches. Of het nu gaat om grote musicalproductions of een wat intiemere serie concerten gewijd aan Gershwin. Het gesprek zou gaan over het werken met groot orkest tijdens een bedrijfsevenement. Daar komt weinig van terecht. Weer een opname van het Metropole-orkest. Een ijzersterke bewerking van Mack the Knife. Platgespeeld, maar Dolf schreef een arrangement waardoor het knalt alsof Jimmy Smith en Quincy Jones elkaar weer hebben gevonden. Zichtbaar genietend: "Dat is jammer hè. Met jazz op het affiche trek je geen volle zalen. Maar speel je het, dan krijg je echt iedereen wild."

Het gevoel van de miskende artiest die zich tot de commercie moet wenden om brood op de plank te hebben? Weer die bulderende lach. "Voor geen meter. Ik ben heel breed in mijn muzikale belangstelling en voorkeuren. Als je in opdracht van een bureau een optreden voor het grote orkest moet voorbereiden, gaat het niet om jouw persoonlijke verhaal en voorkeur, maar dan bedenk je samen een uitgangspunt waarbij het publiek vooral in eerste instantie op de namen afkomt. En vervolgens moet je er dan een concert van maken dat echt onvergelijkelijk is. Daag Lee Towers of welke artiest maar uit om met zijn of haar unieke stemgeluid nu eens te werken met een orkest, dat absoluut anders klinkt dan de orkestband voor de schnabbel. Die spanning die dan ontstaat, dat voelt het publiek ook".

Zinderende finale
"Een bedrijfsevement vraagt om een concert dat niet inwisselbaar is met een bestaande show waar een deel van het publiek misschien al naar toe geweest is. Als ik achter de piano aan het schrijven of arrangeren ben is voor mij de kick om enerzijds te zorgen dat iedereen het goede gevoel bij het luisteren krijgt. Maar de kunst is om voor de oplettende luisteraar, de echte genieter ook nog eens zoveel toe te voegen dat die ook op het puntje van zijn stoel zit, of ondanks het feit dat het zijn genre niet is, toch mee gaat in de muziek."
Dolf de Vries dus. De opdrachtgevers waarvoor hij met de regelmaat van de klok benaderd wordt komen binnen via de evenementenbureaus die weten dat ze voor bepaalde opdrachtgevers echt alles uit de kast mogen halen. Geen coverband, niks ten nadele, maar echt unieke muziek. Dolf: "Je overlegt ook tevoren. Wat is het doel van de avond, wat is de missie van het bedrijf. En een herkenningstune aangepakt voor een zinderende finale? Ik ga ervoor."
Dan , ernstig: "Een deel van het publiek dat op bedrijfsevenementen komt raakt natuurlijk verwend. Ze herkennen bij wijze van spreken op een week afstand al het organisatiepatroon. Als je dat weet, zoek je de power van de muziek. Je kunt programmeren naar een serieuze boodschap halverwege, en aan het eind zorgen voor een knalharde cliffhanger. In musicals zie je dat ook. De laatste melodie voor de pauze blijft in de oren van het koffiedrinkende publiek nadenderen. En nog sterker is dat na afloop. Het zijn melodieën en teksten die je tijden niet meer vergeet. Zo ga je ook om met de programmering van je muziek."

"Muziek," zegt hij docerend, "muziek is niet alleen entertainment, maar ook communicatie. Een evenement dat met een bepaalde doelstelling wordt georganiseerd, is in zijn totaliteit enerzijds een belevingsmedium, maar moet ook communiceren. De boodschap overbrengen. Dat is voor mij de drive om dit soort commerciële uitdagingen aan te pakken. Communiceren. Dat is de kracht van muziek."